همیشه مایه خجالت من بود

اون برای امرار

معاش خانواده برای معلم ها و بچه مدرسه ای ها غذا می پخت

یک روز اومده

بود دم در مدرسه که به من سلام کنه و منو با خود به خونه ببره؟

بکنه ؟

به

روی خودم نیاوردم ، فقط با تنفر بهش یه نگاه

کردم وفورا از اونجا دور شدم

روز بعد یکی از

همکلاسی ها منو مسخره کرد و گفت هووو .. مامان تو فقط یک چشم داره

فقط دلم میخواست یک

جوری خودم رو گم و گور کنم . کاش زمین دهن وا میکرد و منو ..کاش مادرم

یه جوری گم و گور میشد…

روز بعد بهش گفتم

اگه واقعا میخوای منو شاد و خوشحال کنی چرا

نمی میری…

حتی یک لحظه هم

راجع به حرفی که زدم فکر نکردم ، چون خیلی عصبانی بودم .

دلم میخواست از اون

خونه برم و دیگه هیچ کاری با اون نداشته باشم

شدم برای ادامه تحصیل به سنگاپور برم

اونجا ازدواج کردم

، واسه خودم خونه خریدم ، زن و بچه و زندگی…

از زندگی ، بچه ها

و آسایشی که داشتم خوشحال بودم

تا اینکه یه روز

مادرم اومد به دیدن من

وقتی ایستاده بود

دم در بچه ها به اون خندیدند و من سرش داد کشیدم که چرا خودش رو دعوت کرده

که بیاد اینجا ، اونم بی خبر

بجه ها رو بترسونی؟!” گم شو از اینجا! همین حالا

اون به آرامی جواب

داد : ” اوه خیلی معذرت میخوام مثل اینکه آدرس رو

عوضی اومدم ” و بعد فورا رفت واز نظر ناپدید شد .

یک روز یک دعوت

نامه اومد در خونه من درسنگاپور برای شرکت درجشن تجدید دیدار دانش آموزان مدرسه

ولی من به همسرم به دروغ گفتم که به یک سفر کاری میرم .

فقط از روی کنجکاوی .

اون مرده

اونا یک نامه به من

دادند که اون ازشون خواسته بود که به من بدن

ای عزیزترین پسر من

، من همیشه به فکر تو بوده ام ، منو ببخش که به خونت تو سنگاپور اومدم

و بچه ها تو ترسوندم ،

خیلی خوشحال شدم

وقتی شنیدم داری میآی اینجا

ببینم

خیلی متاسفم

آخه میدونی … وقتی

تو خیلی کوچیک بودی تو یه تصادف یک چشمت رو از دست دادی.

به عنوان یک مادر

نمی تونستم تحمل کنم و ببینم که تو داری بزرگ میشی با یک چشم

بنابراین چشم خودم

رو دادم به تو

جای من دنیای جدید رو بطور کامل ببینه

با همه عشق و علاقه

من به تو..